ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੋਕ ਰੋਜ਼ ਕਿਉਂ, ਲੜ ਲੜ ਕੇ ਮਰਦੇ ਨੇ
ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਬਸਤੀ ਅੰਦਰ, ਲਗਦੈ ਕੋਈ ਘਾਟ ਹੈ
ਖਹਿ ਖਹਿ ਕੇ ਮਰਦੇ ਲੋਕੀ, ਐਸੀ ਕੋਈ ਬਾਤ ਹੈ
ਅਖ਼ਬਾਰ ਵੀ ਜ਼ਿਕਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੋਇਆਂ ਦਾ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੋਕ ਰੋਜ਼ ਕਿਉਂ ...
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਡੰਗੇ ਗਰੀਬੀ, ਕੋਈ ਬੇਬਸ ਲਾਚਾਰ ਹੈ
ਇਕ ਰੋਟੀ ਦੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਪੈਂਦੀ ਡਾਢੀ ਮਾਰ ਹੈ
ਖੇਤ ਵੀ ਤੌਂਦ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸ਼ਾਹਾਂ ਦਾ ਭਰਦੇ ਨੇ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੋਕ ਰੋਜ਼ ਕਿਉਂ ...
ਕੋਈ ਆਖੇ ਚੋਰ ਸਿਪਾਹੀ, ਕੋਈ ਗੱਦਾਰ ਹੈ
ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਤੇ ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਹੈ
ਟਕਿਆਂ ਲਈ ਖ਼ੂਨ ਦਿਲਾਂ ਦਾ ਦਿਲਬਰ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੋਕ ਰੋਜ਼ ਕਿਉਂ ...
ਜੰਗਲਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵੀ ਹੁਣ ਬਦਲੀ ਜਿਹੀ ਲਗਦੀ ਹੈ
ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਇੱਟਾਂ ਨੇ ਮੱਲੀ ਹੋੲਾਂੀ ਲਗਦੀ ਹੈ
ਧੂੰਏਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਵਾ ਨੂੰ ਜਹਿਰ ਨਾਲ ਭਰਦੇ ਨੇ
ਟਾਹਲੀ ਤੇ ਮੋਰ ਮੋਰਨੀ
ਤਲਵਾੜੇ ਵਿਚ ਬੈਠਾ ਸ਼ਮੀ ਸੋਚੇ ਬਾਰ ਬਾਰ ਹੈ
ਚੌਧਰ ਦੀ ਖਾਤਰ ਹੁੰਦੀ ਜੱਗ ਵਿਚ ਮਾਰੋਮਾਰ ਹੈ
ਅਮਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਲੋਕੀ ਕਿਉਂ ਡਰਦੇ ਨੇ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੋਕ ਰੋਜ਼ ਕਿਉਂ ...
No comments:
Post a Comment