ਚਲ ਸਾਥ ਕਿ ਹਰਸਤ ਦਿਲੇ ਮਰਹੂਮ ਸੇ ਨਿਕਲੇ
ਆਸ਼ਿਕ ਕਾ ਜ਼ਨਾਜ਼ਾ ਹੈ ਜਰਾ ਧੂਮ ਸੇ ਨਿਕਲੇ
ਦਿਲ ਕੇ ਆਈਨੇ ਮੇਂ ਹੈ ਤਸਵੀਰੇ ਯਾਰ
ਜਬ ਜਰਾ ਗਰਦਨ ਝੁਕਾਈ, ਦੇਖ ਲੀ ।
ਗਰਮ ਰਖਤੇ ਹੈਂ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹਰ ਬਦੋ ਨੇਕ ਸੇ ਹਮ
ਤੇਰੇ ਮਿਲਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਮਿਲਤੇ ਹੈਂ ਹਰ ਏਕ ਸੇ ਹਮ
ਹਮ ਆਹ ਭੀ ਭਰਤੇ ਹੈਂ ਤੋ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਬਦਨਾਮ
ਵੋ ਕਤਲ ਭੀ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਤੋ ਚਰਚਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ
ਜ਼ਮੀਂ ਸੇ ਆਸਮਾਂ ਤਕ, ਆਸਮਾਂ ਤੇ ਲਾਮਕਾਂ ਤਕ ਹੈ,
ਖ਼ੁਦਾ ਜਾਨੇ ਹਮਾਰੇ ਇਸ਼ਕ ਕੀ ਦੁਨੀਆਂ ਕਹਾਂ ਤਕ ਹੈ।
ਆਸ਼ਿਕੀ ਸੇ ਮਿਲੇਗਾ, ਐ ਜਾਹਿਦ,
ਬੰਦਗੀ ਸੇ ਖ਼ੁਦਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਤਾ ।
ਕੁਛ ਤੋ ਹੋਤੇ ਹੈਂ ਮੁਹੱਬਤ ਮੇਂ ਜੁਨੂੰ ਕੇ ਆਸਾਰ,
ਔਰ ਕੁਛ ਲੋਗ ਭੀ ਦੀਵਾਨਾ ਬਨਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ।
ਜ਼ਾਹਿਦ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਨੇ ਦੇ ਮਸਜਿਦ ਮੇਂ ਬੈਠ ਕਰ,
ਯਾ ਵੋਹ ਜਗ੍ਹਾ ਬਤਾ ਕਿ ਜਹਾਂ ਪਰ ਖ਼ੁਦਾ ਨਹੀਂ।
ਤੈਅ ਹੂਈ ਜਾਤੀ ਹੈ ਮੰਜਿਲ ਉਮਰ ਕੀ
ਅਬ ਸਹਰ, ਅਬ ਦੋਪਿਹਰ, ਅਬ ਸ਼ਾਮ ਹੈ।
ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਮੇਂ ਦੁਨੀਆਂ ਉਜੜ ਗਈ ਮੇਰੀ,
ਤੇਰੇ ਖਿਆਲ ਮੇਂ ਤਿਨਕੇ ਥੇ ਆਸ਼ੀਆਨੇ ਕੇ ।
ਅੱਛੀ ਸੂਰਤ ਭੀ ਕਿਆ ਬੁਰੀ ਸ਼ੈਅ ਹੈ
ਜਿਸਨੇ ਡਾਲੀ ਨਜ਼ਰ, ਬੁਰੀ ਡਾਲੀ ।
ਤੂ ਹੈ ਹਰਜ਼ਾਈ ਤੋ ਅਪਨਾ ਭੀ ਯਹੀ ਤੌਰ ਸਹੀ
ਤੂ ਨਹੀਂ ਔਰ ਸਹੀ, ਔਰ ਨਹੀਂ ਔਰ ਸਹੀ
( ਇਹ ਸਾਰੇ ਬੜੀ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਜਾਂ ਤਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਸੁਣੇ ਜਾਂ ਵੰਨ ਸੁਵੰਨੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਨੇ ਲੜ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤੇ। ਜਿਸ ਡਾਇਰੀ ਵਿਚ ਲਿਖੇ ਪਏ ਸਨ, ਉਸਦੀ ਹਾਲਤ ਖ਼ਸਤਾ ਹੋ ਚੱਲੀ ਏ, ਪਰ ਨੈੱਟ ਦਾ ਪੰਨਾ ਨਵਾਂ ਨਕੋਰ ਰਹੂ ਤੇ ਮਿੱਤਰਾਂ ਤੱਕ ਵੀ ਪੁੱਜੇਗਾ, ਸ਼ਾਇਦ ! ਇਹਨਾਂ ਸ਼ੇਅਰਾਂ ਦੇ ਰਚਨਹਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ! )
No comments:
Post a Comment