Share

Share |

ਕੁਝ ਸ਼ੇਅਰ, ਜੋ ਜੁਗਨੂੰ ਬਣ ਗਏ - 2

ਨਾ ਹੋ ਖੁਸ਼ੀ ਮੁਝੇ ਕਿਉਂਕਰ ਕਜ਼ਾ ਕੇ ਆਨੇ ਕੀ
ਖ਼ਬਰ ਹੈ ਲਾਸ਼ ਪੇ ਉਸ ਬੇਵਫ਼ਾ ਕੇ ਆਨੇ ਕੀ ।

ਈਦ ਕਾ ਦਿਨ ਹੈ ਗਲੇ ਆਜ ਤੋ ਮਿਲ ਲੋ ਜ਼ਾਲਿਮ,
ਰਸਮੇਂ ਦੁਨੀਆਂ ਭੀ ਹੈ, ਮੌਕਾ ਭੀ ਹੈ, ਦਸਤੂਰ ਭੀ ਹੈ।

ਦਰਿਆਏ ਹੁਸਨ ਔਰ ਭੀ ਦੋ ਹਾਥ ਬੜ ਗਿਆ,
ਅੰਗੜਾਈ ਲੀ ਜੋ ਯਾਰ ਨੇ ਦੋਨੋ ਹਾਥ ਉਠਾ ਕਰ।

ਅੱਛੇ ਈਸਾ ਹੋ, ਮਰੀਜ਼ੋਂ ਕਾ ਖਿਆਲ ਅੱਛਾ ਹੈ,
ਹਮ ਮਰੇ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਤੁਮ ਕਹਤੇ ਹੋ ਹਾਲ ਅੱਛਾ ਹੈ।

ਨਿਗਾਹ ਕਾ ਵਾਰ ਥਾ ਦਿਲ ਪਰ, ਤੜਪਨੇ ਜਾਨ ਲਗੀ,
ਚਲੀ ਥੀ ਬਰਛੀ ਕਿਸੀ ਪਰ, ਕਿਸੀ ਕੇ ਆਨ ਲਗੀ।

ਯਹ ਖ਼ਤ ਨਹੀਂ, ਸਦਾਏ ਦਿਲੇ ਦਰਦਮੰਦ ਹੈ,
ਇੱਕ ਬੇਵਤਨ ਕਾ ਪਿਆਰ ਲਿਫ਼ਾਫ਼ੇ ਮੇਂ ਬੰਦ ਹੈ।

ਕਿਆ ਕਹਤੇ ਹੋ ਮੇਰੀ ਬਲਾ ਭੀ ਨ ਆਏਗੀ,
ਗਰ ਤੁਮ ਨ ਆਓਗੇ ਤੋ ਕਜ਼ਾ ਭੀ ਨ ਆਏਗੀ।

ਕਿਆ ਇਸ਼ਕ ਨੇ ਸਮਝਾ ਹੈ ਕਿਆ ਹੁਸਨ ਨੇ ਜਾਨਾ ਹੈ,
ਹਮ ਖ਼ਾਕ ਨਸ਼ੀਨੋਂ ਕੀ ਠੋਕਰ ਮੇਂ ਜ਼ਮਾਨਾ ਹੈ।

ਆ ਮੇਰੇ ਚਾਂਦ, ਰੌਸ਼ਨੀ ਕਮ ਹੈ,
ਬਾਤ ਬਨਤੀ ਨਹੀਂ ਸਿਤਾਰੋਂ ਸੇ ।

ਦੁਨੀਆਂ ਜਿਸੇ ਕਹਤੇ ਹੈਂ, ਜਾਦੂ ਕਾ ਖਿਲੌਨਾ ਹੈ,
ਖੋ ਜਾਏ ਤੋ ਮਿੱਟੀ ਹੈ, ਮਿਲ ਜਾਏ ਤੋ ਸੋਨਾ ਹੈ।

ਐ ਸ਼ਮਾ ਤੇਰੀ ਉਮਰੇ ਤਬੀਈ ਹੈ ਏਕ ਰਾਤ,
ਹਸ ਕਰ ਗੁਜ਼ਾਰ ਯਾ ਇਸੇ ਰੋਕਰ ਗੁਜ਼ਾਰ ਦੇ।

ਅਬ ਤੋ ਘਬਰਾ ਕੇ ਯਹ ਕਹਤੇ ਹੋ ਕਿ ਮਰ ਜਾਏਂਗੇ
ਮਰ ਕੇ ਭੀ ਚੈਨ ਨ ਆਇਆ ਤੋ ਕਿਧਰ ਜਾਏਂਗੇ।

ਉਜਾਲੇ ਅਪਨੀ ਯਾਦੋਂ ਕੇ ਹਮਾਰੇ ਸਾਥ ਰਹਨੇ ਦੋ,
ਨ ਜਾਨੇ ਜਿੰਦਗੀ ਕੀ ਕਿਸ ਗਲੀ ਮੇਂ ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਜਾਏ।

ਇਸ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਕੁਝ ਰੰਗ ਈ ਨਿਆਰੇ ਨੇ
ਜੋ ਜਾਨ ਦੇ ਦੁ਼ਸ਼ਮਣ ਨੇ ਉਹ ਜਾਨ ਤੋਂ ਪਿਆਰੇ ਨੇ।

ਹਮੇਂ ਜਬ ਭੀ ਧੋਖਾ ਦੀਆ ਦੋਸਤੋਂ ਨੇ
ਹਮੇਂ ਅਪਨੇ ਦੁਸ਼ਮਨ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਆਏ।

( ਇਹ ਸਾਰੇ ਬੜੀ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਜਾਂ ਤਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਸੁਣੇ ਜਾਂ ਵੰਨ ਸੁਵੰਨੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਨੇ ਲੜ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤੇ। ਜਿਸ ਡਾਇਰੀ ਵਿਚ ਲਿਖੇ ਪਏ ਸਨ, ਉਸਦੀ ਹਾਲਤ ਖ਼ਸਤਾ ਹੋ ਚੱਲੀ ਏ, ਪਰ ਨੈੱਟ ਦਾ ਪੰਨਾ ਨਵਾਂ ਨਕੋਰ ਰਹੂ ਤੇ ਮਿੱਤਰਾਂ ਤੱਕ ਵੀ ਪੁੱਜੇਗਾ, ਸ਼ਾਇਦ ! ਇਹਨਾਂ ਸ਼ੇਅਰਾਂ ਦੇ ਰਚਨਹਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ! )

ਕੁਝ ਸ਼ੇਅਰ, ਜੋ ਜੁਗਨੂੰ ਬਣ ਗਏ - 1

ਚਲ ਸਾਥ ਕਿ ਹਰਸਤ ਦਿਲੇ ਮਰਹੂਮ ਸੇ ਨਿਕਲੇ
ਆਸ਼ਿਕ ਕਾ ਜ਼ਨਾਜ਼ਾ ਹੈ ਜਰਾ ਧੂਮ ਸੇ ਨਿਕਲੇ

ਦਿਲ ਕੇ ਆਈਨੇ ਮੇਂ ਹੈ ਤਸਵੀਰੇ ਯਾਰ
ਜਬ ਜਰਾ ਗਰਦਨ ਝੁਕਾਈ, ਦੇਖ ਲੀ ।

ਗਰਮ ਰਖਤੇ ਹੈਂ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹਰ ਬਦੋ ਨੇਕ ਸੇ ਹਮ
ਤੇਰੇ ਮਿਲਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਮਿਲਤੇ ਹੈਂ ਹਰ ਏਕ ਸੇ ਹਮ

ਹਮ ਆਹ ਭੀ ਭਰਤੇ ਹੈਂ ਤੋ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਬਦਨਾਮ
ਵੋ ਕਤਲ ਭੀ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਤੋ ਚਰਚਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ

ਜ਼ਮੀਂ ਸੇ ਆਸਮਾਂ ਤਕ, ਆਸਮਾਂ ਤੇ ਲਾਮਕਾਂ ਤਕ ਹੈ,
ਖ਼ੁਦਾ ਜਾਨੇ ਹਮਾਰੇ ਇਸ਼ਕ ਕੀ ਦੁਨੀਆਂ ਕਹਾਂ ਤਕ ਹੈ।

ਆਸ਼ਿਕੀ ਸੇ ਮਿਲੇਗਾ, ਐ ਜਾਹਿਦ,
ਬੰਦਗੀ ਸੇ ਖ਼ੁਦਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਤਾ ।

ਕੁਛ ਤੋ ਹੋਤੇ ਹੈਂ ਮੁਹੱਬਤ ਮੇਂ ਜੁਨੂੰ ਕੇ ਆਸਾਰ,
ਔਰ ਕੁਛ ਲੋਗ ਭੀ ਦੀਵਾਨਾ ਬਨਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ।

ਜ਼ਾਹਿਦ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਨੇ ਦੇ ਮਸਜਿਦ ਮੇਂ ਬੈਠ ਕਰ,
ਯਾ ਵੋਹ ਜਗ੍ਹਾ ਬਤਾ ਕਿ ਜਹਾਂ ਪਰ ਖ਼ੁਦਾ ਨਹੀਂ।

ਤੈਅ ਹੂਈ ਜਾਤੀ ਹੈ ਮੰਜਿਲ ਉਮਰ ਕੀ
ਅਬ ਸਹਰ, ਅਬ ਦੋਪਿਹਰ, ਅਬ ਸ਼ਾਮ ਹੈ।

ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਮੇਂ ਦੁਨੀਆਂ ਉਜੜ ਗਈ ਮੇਰੀ,
ਤੇਰੇ ਖਿਆਲ ਮੇਂ ਤਿਨਕੇ ਥੇ ਆਸ਼ੀਆਨੇ ਕੇ ।

ਅੱਛੀ ਸੂਰਤ ਭੀ ਕਿਆ ਬੁਰੀ ਸ਼ੈਅ ਹੈ
ਜਿਸਨੇ ਡਾਲੀ ਨਜ਼ਰ, ਬੁਰੀ ਡਾਲੀ ।

ਤੂ ਹੈ ਹਰਜ਼ਾਈ ਤੋ ਅਪਨਾ ਭੀ ਯਹੀ ਤੌਰ ਸਹੀ
ਤੂ ਨਹੀਂ ਔਰ ਸਹੀ, ਔਰ ਨਹੀਂ ਔਰ ਸਹੀ

( ਇਹ ਸਾਰੇ ਬੜੀ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਜਾਂ ਤਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਸੁਣੇ ਜਾਂ ਵੰਨ ਸੁਵੰਨੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਨੇ ਲੜ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤੇ। ਜਿਸ ਡਾਇਰੀ ਵਿਚ ਲਿਖੇ ਪਏ ਸਨ, ਉਸਦੀ ਹਾਲਤ ਖ਼ਸਤਾ ਹੋ ਚੱਲੀ ਏ, ਪਰ ਨੈੱਟ ਦਾ ਪੰਨਾ ਨਵਾਂ ਨਕੋਰ ਰਹੂ ਤੇ ਮਿੱਤਰਾਂ ਤੱਕ ਵੀ ਪੁੱਜੇਗਾ, ਸ਼ਾਇਦ ! ਇਹਨਾਂ ਸ਼ੇਅਰਾਂ ਦੇ ਰਚਨਹਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ! )